Winkelwagen
{{item.CourseTitle}}
Prijs: {{item.ItemPriceExVatFormatted}} {{item.Currency}}
Volg alle top LIVE cursussen onder begeleiding van een trainer die u wilt, voor de prijs van minder dan één cursus.
Welkom in de wereld van de basisprincipes van databases! Of je nu een student, een professional of gewoon iemand bent die zijn kennis wil uitbreiden, het begrijpen van de basisprincipes van databases is een waardevolle vaardigheid in de digitale wereld van vandaag.
Van het organiseren van grote hoeveelheden informatie tot het verbeteren van de efficiëntie in bedrijven, de essentie van de basisprincipes van databases is toepasbaar op een breed scala van gebieden. Laten we eens kijken naar de kernconcepten en -principes die de basis vormen van dit belangrijke aspect van gegevensbeheer.
Een database is een gestructureerde verzameling van gegevens. Het wordt opgeslagen en georganiseerd zodat het gemakkelijk kan worden opgehaald, gemanipuleerd en bijgewerkt. In tegenstelling tot alleen gegevens, biedt een database een systematische manier om informatie te openen, te beheren en bij te werken.
Het bestaat uit drie kerncomponenten:
Een bibliotheekdatabase bevat bijvoorbeeld informatie over boeken, waaronder de titels, auteurs en beschikbaarheid. Het DBMS is de software waarmee de bibliothecaris nieuwe boeken kan toevoegen, bestaande informatie kan bijwerken en naar boeken kan zoeken aan de hand van verschillende criteria. De website van de bibliotheek is de databasetoepassing waarmee bibliotheekbezoekers naar boeken kunnen zoeken en hun beschikbaarheid kunnen controleren.
Deze kerncomponenten werken samen om ervoor te zorgen dat de database efficiënt functioneert en voldoet aan de behoeften van de gebruikers.
Een database is een verzameling van georganiseerde gegevens. Het kan gemakkelijk worden geopend, beheerd en bijgewerkt.
Gegevens verwijzen naar de afzonderlijke stukjes informatie die in een database zijn opgeslagen.
Databases slaan gegevens op een systematische en gestructureerde manier op, waardoor ze gemakkelijk kunnen worden opgevraagd en gemanipuleerd.
De relatie tussen databases en data is symbiotisch. Gegevens vormen de basis van een database en een database biedt de structuur en het kader voor het organiseren en beheren van de gegevens.
Kerncomponenten die een database onderscheiden van onbewerkte gegevens zijn onder andere tabellen, query's, formulieren en rapporten.
In een database worden gegevens opgeslagen in tabellen en op verschillende manieren gekoppeld door middel van query's om relevante informatie te extraheren.
In tegenstelling tot onbewerkte gegevens hebben databases ingebouwde functies die de gegevensbeveiliging verbeteren, de gegevensintegriteit waarborgen en mechanismen bieden voor back-up en herstel van gegevens.
Daarom, hoewel gegevens de grondstof zijn, biedt de database de middelen om deze informatie efficiënt op te slaan, te ordenen en te gebruiken.
De hardware in een databasesysteem is erg belangrijk. Het helpt bij het opslaan en ophalen van gegevens, het verwerken van query's en het beheren van bronnen.
De hardwarecomponenten, zoals de server, opslagapparaten en netwerkapparatuur, zijn fysieke dingen die je kunt aanraken. Ze zijn anders dan de software, die bestaat uit programma's en applicaties die op de hardware draaien en waar je niet aan kunt komen.
De belangrijkste hardwarecomponenten van een databasesysteem zijn de centrale verwerkingseenheid (CPU), het willekeurig toegankelijke geheugen (RAM), harde schijven (HDD) of solid-state drives (SSD) en netwerkinterfacekaarten (NIC). Deze componenten werken samen om ervoor te zorgen dat het databasesysteem goed werkt.
Een databaseserver met een krachtige CPU en veel RAM kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat het systeem snel reageert. Maar een trage harde schijf kan ervoor zorgen dat dingen langzamer worden.
Databasesystemen hebben kerncomponenten zoals tabellen, query's, formulieren, rapporten en relaties. Elk onderdeel speelt een cruciale rol bij het organiseren en beheren van gegevens.
Tabellen slaan bijvoorbeeld gegevens op, formulieren maken gebruiksvriendelijke invoer en weergave mogelijk, query's halen specifieke gegevens op en rapporten presenteren gegevens voor analyse.
Er zijn verschillende soorten databases, waaronder relationele, hiërarchische, netwerk- en objectgeoriënteerde databases. Elk type heeft zijn eigen concepten en structuren. Het begrijpen van deze sleutelbegrippen is essentieel voor efficiënte en effectieve databasesystemen.
Databasesystemen hebben toepassingen in verschillende sectoren, zoals klantrelatiebeheer, voorraadbeheer, financiële administratie en website-inhoudsbeheer.
Een klantrelatiebeheersysteem gebruikt bijvoorbeeld een database om klantinformatie op te slaan en te beheren, terwijl een voorraadbeheersysteem een database gebruikt om voorraad en transacties bij te houden. Inzicht in de belangrijkste toepassingen en use-cases van databasesystemen is belangrijk voor effectieve databaseoplossingen.
Een database is een gestructureerde verzameling van gegevens. Het is georganiseerd en opgeslagen voor gemakkelijke toegang, ophalen en beheer. Dit is anders dan onbewerkte gegevens, die onverwerkt en moeilijk zijn om mee te werken.
De kerncomponenten van een databasesysteem omvatten de gegevens zelf, het databasebeheersysteem en de databasetoepassing. Deze componenten werken samen om gegevens efficiënt op te slaan, op te halen en te beheren.
Er zijn verschillende soorten databases: relationele databases, NoSQL-databases en objectgeoriënteerde databases. Elk type verschilt in de benadering van het opslaan en ophalen van gegevens. Relationele databases maken gebruik van tabellen en SQL-query's, NoSQL-databases maken gebruik van verschillende gegevensmodellen en objectgeoriënteerde databases maken gebruik van objecten.
Inzicht in de verschillende soorten databases is belangrijk om de juiste te kiezen voor een bepaalde use case en om een efficiënte opslag en het ophalen van gegevens te garanderen.
Databasebeheer omvat verschillende belangrijke procedures:
Talen voor databasetoegang helpen bij het beheren en manipuleren van gegevens in een databasesysteem. Ze maken het gemakkelijk om gegevens op te slaan, op te halen en bij te werken.
Deze talen verschillen van programmeertalen. Ze zijn specifiek bedoeld voor interactie met databases, waardoor gebruikers gegevens kunnen opvragen, bijwerken en beheren.
Veelvoorkomende voorbeelden van deze talen zijn SQL en NoSQL. SQL is voor het openen en manipuleren van relationele databases, terwijl NoSQL voor het beheren van ongestructureerde en semi-gestructureerde gegevens is.
Beide soorten talen zijn belangrijk voor het beheren van databases. Ze helpen gebruikers nuttige inzichten uit gegevens te halen en zorgen voor een efficiënte opslag en opvraging van gegevens.
De belangrijkste gebruikers van het databasesysteem zijn:
Deze gebruikers werken met het databasesysteem door:
Relationele databases hebben kerncomponenten: tabellen, kolommen, rijen en indexen. Ze slaan enorme hoeveelheden gegevens op en organiseren ze. In tegenstelling tot andere soorten databases, gebruiken ze gestructureerde querytaal (SQL) voor gegevensbeheer en -manipulatie. Dit maakt ze efficiënt en betrouwbaar voor complexe query's en gegevensmanipulatie.
In relationele databases worden in tabellen gerelateerde gegevens opgeslagen en zijn sleutels en beperkingen essentieel voor de integriteit van gegevens en tabelrelaties. Sleutels, zoals primaire en refererende sleutels, identificeren records op unieke wijze en brengen relaties tussen tabellen tot stand. Beperkingen dwingen gegevensregels af voor nauwkeurigheid en consistentie in de database.
Deze kernconcepten zijn cruciaal voor het creëren van een robuuste en goed gestructureerde database die voldoet aan verschillende toepassings- en branchebehoeften.
NoSQL-databases hebben een ander datamodel en kunnen horizontaal schalen. Ze omvatten winkels met een belangrijke waarde, documentopslag, winkels met brede kolommen en grafiekwinkels. Deze databases geven prioriteit aan gedistribueerde gegevensopslag en werken beter voor grootschalige toepassingen in vergelijking met NewSQL-databases. Hiërarchische databases hebben een rigider boomachtig model, waardoor het moeilijk is om ongestructureerde gegevens te schalen of op te slaan.
NoSQL-databases zijn veelzijdig en efficiënt voor het verwerken van big data en realtime webapplicaties, waardoor ze waardevol zijn in de basisprincipes van databases.
NewSQL-databases bieden verbeterde schaalbaarheid, prestaties en fouttolerantie. Ze gebruiken een shared-nothing-architectuur voor een betere verwerking van hoge workloads en een efficiëntere gegevensverwerking.
Bovendien bieden NewSQL-databases de ACID-eigenschappen die nodig zijn voor het betrouwbaar afhandelen van transacties. Deze functies maken ze geschikt voor transactionele toepassingen met hoge doorvoer, realtime analyses en grootschalige gegevensverwerking.
NewSQL-databases pakken de beperkingen van traditionele relationele databases aan op het gebied van schaalbaarheid en overwinnen de uitdagingen van horizontaal schalen die vaak voorkomen in NoSQL-databases.
Dit zorgt ervoor dat NewSQL-databases steeds vaker worden gebruikt in moderne datamanagement- en analysetoepassingen, vooral in de financiële, e-commerce- en telecomindustrie waar real-time dataverwerking en hoge beschikbaarheid noodzakelijk zijn.
Een hiërarchische database organiseert gegevens in een boomachtige structuur met een enkele wortel. Alle andere gegevens zijn gekoppeld aan deze root.
Het maakt gebruik van een één-op-veel-relatiebenadering, met ouder-kindverbindingen tussen gegevenselementen.
De kerncomponenten van een hiërarchisch databasesysteem zijn knooppunten (die records of segmenten vertegenwoordigen) en pointers (die de relaties tussen knooppunten definiëren). Deze componenten zorgen voor eenvoudige navigatie, het ophalen van gegevens, efficiënte opslag en toegang tot informatie.
Veelvoorkomende use-cases en toepassingen zijn onder meer het beheren van organigrammen, bestandssystemen en productstructuren. Een bedrijf kan het bijvoorbeeld gebruiken om personeelsdossiers op te slaan en te beheren, waarbij elke werknemer wordt gekoppeld aan een specifieke afdeling en elke afdeling aan de algemene bedrijfsstructuur.
Het kan ook relaties tussen verschillende onderdelen en componenten van een product beheren, zoals in productie- of technische omgevingen.
Een netwerkdatabase is anders dan andere soorten databases. Het gebruikt een netwerkmodel om gegevens en relaties weer te geven. In tegenstelling tot relationele databases, die gebruikmaken van tabellen en rijen, gebruiken netwerkdatabases recordtypen, sets en aanwijzers. Deze componenten werken samen om gegevens op te slaan en op te halen. Netwerkdatabases staan erom bekend om hun complexe gegevensrelaties, een hiërarchische structuur en flexibiliteit bij het weergeven van verschillende soorten gegevens.
Ze bieden ook een efficiënte gegevensverzameling en -manipulatie, waardoor ze geschikt zijn voor complexe gegevensvereisten in toepassingen.
Tabellen, rijen en kolommen zijn de bouwstenen van een database. Elk heeft een belangrijke rol bij het organiseren en opslaan van gegevens.
Een tabel is een verzameling rijen en kolommen. De rijen vertegenwoordigen afzonderlijke records, terwijl de kolommen de kenmerken of velden van die records vertegenwoordigen.
Sleutels en indexen worden gebruikt om rijen in een tabel op unieke wijze te identificeren. Dit helpt om gegevens efficiënt op te halen en de gegevensintegriteit te behouden.
Beperkingen, zoals primaire en refererende sleutels, zijn belangrijk bij het definiëren van het gedrag van rijen en kolommen. Ze zorgen voor nauwkeurigheid en consistentie van de gegevens. Een beperking voor een primaire sleutel zorgt er bijvoorbeeld voor dat elke rij in een tabel uniek is, terwijl een beperking voor refererende sleutels een relatie tussen twee tabellen tot stand brengt.
Sleutels en indexen in een databasesysteem hebben twee hoofddoelen: het waarborgen van de gegevensintegriteit en het verbeteren van de queryprestaties.
Een primaire sleutel identificeert elke record in een tabel op unieke wijze, waardoor duplicatie wordt voorkomen en de nauwkeurigheid behouden blijft.
Evenzo zorgt een unieke sleutel ervoor dat er geen dubbele waarden worden ingevoerd in een specifiek veld, zoals e-mailadressen.
Door sleutels en indexen te gebruiken, worden databasebewerkingen efficiënter. Het systeem kan snel gegevens lokaliseren en ophalen, waardoor de tijd die nodig is om opdrachten uit te voeren, wordt verkort.
Gegroepeerde en niet-gegroepeerde indexen dragen verder bij aan de prestaties door gegevens in dezelfde volgorde als de index of afzonderlijk te ordenen. Dit maakt het mogelijk om sneller gegevens op te halen op basis van specifieke criteria.
Bij het ontwerpen en beheren van databases worden verschillende soorten sleutels en indexen, zoals refererende sleutels en samengestelde indexen, gebruikt om aan specifieke behoeften te voldoen en de prestaties van het systeem te optimaliseren.
In een databasesysteem zijn er verschillende soorten beperkingen, zoals primaire sleutel, unieke, refererende sleutel en controlebeperkingen.
De primaire-sleutelbeperking zorgt ervoor dat elke record in een tabel uniek is, waardoor unieke identificatie mogelijk is.
Unieke beperkingen voorkomen dat dubbele waarden in een specifieke kolom in een tabel worden geplaatst.
Beperkingen voor refererende sleutels maken een verbinding tussen twee tabellen, zodat de waarde van de refererende sleutelkolom in de ene tabel overeenkomt met de waarde van de primaire sleutelkolom in een andere.
Controlebeperkingen dwingen specifieke voorwaarden af voor de gegevens die in een tabel worden ingevoerd, zoals datumnotatie of getalbereik.
Deze beperkingen zijn van invloed op het ontwerp en de werking van een database door de gegevensintegriteit intact te houden en ervoor te zorgen dat de opgeslagen gegevens nauwkeurig en consistent zijn.
Zonder beperkingen zouden databases het risico lopen op redundantie, inconsistentie en fouten, waardoor het voor gebruikers moeilijk wordt om op de gegevens te vertrouwen voor besluitvorming.
Schema's zijn erg belangrijk in een databasesysteem. Ze helpen bij het organiseren en structureren van gegevens. Dit maakt het eenvoudiger om verschillende soorten gegevens te beheren. Schema's stellen ook regels vast voor gegevensintegriteit en -beveiliging.
In een databasesysteem definiëren schema's hoe gegevens worden opgeslagen, geopend en gewijzigd. Ze definiëren ook de relaties tussen verschillende data-elementen.
Hier volgen enkele belangrijke kenmerken van schema's:
In een relationele database kan een schema bijvoorbeeld tabellen, velden en hun relaties definiëren. Dit helpt de consistentie en integriteit van gegevens te behouden.
Een databasesysteem bestaat uit drie hoofdonderdelen: een softwaretoepassing voor het organiseren en ophalen van gegevens, een gebruikersinterface en een database-engine die bewerkingen beheert zoals het maken, lezen, bijwerken en verwijderen van gegevens.
Relationele databases, NoSQL- en NewSQL-databases verschillen in hun structuur en de manier waarop ze gegevens opslaan en ophalen. Relationele databases gebruiken SQL om gegevens te definiëren en te manipuleren, terwijl NoSQL- en NewSQL-databases een flexibelere benadering bieden voor het opslaan en verwerken van gegevens.
Belangrijke concepten in DBMS zijn onder meer tabellen voor gestructureerde gegevensopslag, rijen (of records) voor individuele gegevenssets, kolommen voor het definiëren van gegevenstype en inhoud, sleutels voor unieke rij-identificatie en indexen voor het sneller ophalen van gegevens.
Databasesystemen hebben kerncomponenten: gegevens, hardware, software en gebruikers. Er zijn verschillende soorten databases, zoals relationeel, NoSQL en NewSQL, die verschillende gegevensmodellen en querytalen bieden voor het opslaan en ophalen van informatie. Belangrijke concepten, zoals tabellen, sleutels en schema's, bieden de structuur en organisatie van opgeslagen gegevens. In tabellen worden gegevens opgeslagen in rijen en kolommen, sleutels identificeren de gegevens op unieke wijze en schema's definiëren de structuur en relaties tussen gegevenselementen.
Deze componenten en concepten zijn van fundamenteel belang voor het efficiënt en accuraat opslaan en ophalen van informatie in databasesystemen.
Databasesystemen hebben verschillende kerncomponenten: hardware, software, gegevens, procedures, talen voor databasetoegang en gebruikers.
Een voorbeeld hiervan is de hardware, bestaande uit servers en opslagapparaten, en de software, inclusief het databasebeheersysteem en de op elkaar inwerkende applicaties.
Sleutelconcepten in databasesystemen zijn tabellen, rijen, kolommen, sleutels, indexen, beperkingen en schema's.
In een relationele database worden gegevens bijvoorbeeld opgeslagen in tabellen, met rijen die individuele records vertegenwoordigen en kolommen die de gegevensattributen definiëren.
Verschillende soorten databases, zoals relationele, NoSQL-, NewSQL-, hiërarchische en netwerkdatabases, variëren in structuur en functionaliteit.
Een relationele database organiseert bijvoorbeeld gegevens in tabellen met rijen en kolommen, terwijl een NoSQL-database een flexibel schemaontwerp gebruikt en zeer geschikt is voor ongestructureerde en semi-gestructureerde gegevens.
Bij het maken van een databasesysteem is het belangrijk om rekening te houden met kerncomponenten zoals tabellen, relaties en beperkingen. Deze componenten helpen bij het efficiënt organiseren en structureren van gegevens.
Het is ook van cruciaal belang om na te denken over de belangrijkste concepten en fundamentele eigenschappen van databasesystemen, zoals gegevensintegriteit, consistentie en beveiliging. Ze moeten zorgvuldig worden overwogen om een betrouwbare en veilige database te garanderen.
Verschillende soorten databases, zoals relationele, NoSQL en NewSQL, kunnen een aanzienlijke invloed hebben op gegevensmodellering en -ontwerp. Relationele databases zijn goed voor gestructureerde gegevens met complexe relaties, terwijl NoSQL-databases goed werken voor ongestructureerde of semi-gestructureerde gegevens.
Inzicht in deze verschillen is cruciaal voor het nemen van weloverwogen beslissingen tijdens de gegevensmodellerings- en ontwerpfase.
Databasesystemen worden veel gebruikt in verschillende industrieën en sectoren voor verschillende toepassingen en use-cases.
In de gezondheidszorg worden met deze systemen patiëntendossiers opgeslagen en beheerd, waardoor medische professionals snel toegang hebben tot belangrijke informatie.
In de detailhandel worden databasesystemen gebruikt voor voorraadbeheer, waardoor bedrijven voorraadniveaus kunnen volgen en toeleveringsketens effectief kunnen beheren.
In de financiële sector worden deze systemen gebruikt voor transactieverwerking en fraudedetectie.
Bedrijven en organisaties profiteren van databasesystemen omdat ze efficiënte gegevensopslag, -opvraging en -analyse mogelijk maken.
Dit ondersteunt geïnformeerde besluitvormingsprocessen en helpt bij de ontwikkeling van datagestuurde strategieën.
Marketingteams kunnen bijvoorbeeld klantgegevens gebruiken die zijn opgeslagen in databasesystemen om trends te identificeren en advertentiecampagnes af te stemmen op specifieke demografische gegevens.
Databasesystemen dragen bij aan de efficiëntie en effectiviteit van gegevensbeheer en -analyse door een gestructureerd kader te bieden voor het organiseren en categoriseren van gegevens.
Dit zorgt ervoor dat gegevens veilig worden opgeslagen en gemakkelijk kunnen worden geopend en gemanipuleerd.
In de onderwijssector stellen deze systemen docenten in staat om de voortgang van studenten te volgen en te beoordelen en curriculummateriaal op te slaan voor gemakkelijke toegang en toekomstig gebruik.
Een datawoordenboek is een centrale opslagplaats van informatie over de gegevens in een databasesysteem. Het biedt gedetailleerde beschrijvingen van alle gegevenselementen die in het systeem worden gebruikt. Dit helpt bij het begrijpen, organiseren en beheren van de gegevens. Het bevordert ook de consistentie en nauwkeurigheid. Het kan bijvoorbeeld gaan om gegevensdefinities, gegevenstypen en relaties tussen verschillende gegevenselementen.
Een datawoordenboek verbetert het gegevensbeheer en de integriteit binnen het databasesysteem. Het zorgt ervoor dat alle gebruikers een duidelijk begrip hebben van de gegevens die worden gebruikt en kunnen verwijzen naar dezelfde definities en normen. Het draagt ook bij aan de efficiëntie en effectiviteit van de ontwikkeling en het onderhoud van databasesystemen. Dit wordt gedaan door het proces van ontwerpen, testen en bijwerken van de database te stroomlijnen. Het stelt ontwikkelaars bijvoorbeeld in staat om bestaande data-elementen te identificeren en opnieuw te gebruiken, waardoor redundantie en fouten worden verminderd.
Gegevensabstractie in databases heeft drie niveaus: fysiek, logisch en weergave.
Het vereenvoudigt de complexiteit door implementatiedetails te verbergen, waardoor gebruikers zich kunnen concentreren op de essentiële aspecten zonder technische details, waardoor het systeem georganiseerd en veilig blijft.
Niveaus van gegevensabstractie bieden gegevensonafhankelijkheid, waardoor wijzigingen op het ene niveau kunnen worden aangebracht zonder dat dit gevolgen heeft voor de andere.
Dit biedt voordelen zoals beveiliging, verminderde complexiteit en verbeterde gegevensintegriteit.
Database-onafhankelijkheid betekent dat een databasesysteem kan werken zonder afhankelijk te zijn van een specifiek type databasebeheersysteem. Dit is belangrijk omdat het zorgt voor systeemflexibiliteit en schaalbaarheid. Als de database van een bedrijf niet onafhankelijk is en niet is gekoppeld aan een specifiek DBMS, kan migratie naar een nieuw platform kostbaar en uitdagend zijn. Zonder onafhankelijkheid kan een bedrijf beperkt zijn tot de producten van een bepaalde leverancier, waardoor hun vermogen om zich aan te passen aan veranderende zakelijke behoeften wordt beperkt.
Database-onafhankelijkheid maakt eenvoudige gegevensmigratie tussen systemen mogelijk en de mogelijkheid om dezelfde applicatie op verschillende DBMS-platforms uit te voeren. Het stelt een bedrijf ook in staat zich aan te passen aan veranderende bedrijfsvolumes en groeiende gegevensbehoeften. Om onafhankelijkheid te bereiken in een omgeving met meerdere platforms, zijn factoren zoals het standaardiseren van SQL-code, het zorgvuldig overwegen van gegevenstypen en opslag, en het gebruik van middleware en interfacelagen belangrijk. Deze overwegingen zorgen voor een naadloze migratie en werking op meerdere platforms.
In dit artikel worden de basisprincipes van databases behandeld. Er wordt gesproken over het belang van gegevensbeheer, de verschillende soorten databases en de basiscomponenten van een databasesysteem. Het bespreekt ook het relationele model en hoe SQL wordt gebruikt voor het opvragen en beheren van gegevens.
Daarnaast worden de principes van databaseontwerp en de rol van databasebeheer bij het handhaven van de integriteit en beveiliging van een databasesysteem uitgelegd.
Readynez biedt een 1-daagse DP-900 Azure Data Fundamentals Course and Certification Program, die u alle kennis en ondersteuning biedt die u nodig hebt om u met succes voor te bereiden op het examen en de certificering. De DP-900 Azure Data Fundamentals-cursus en al onze andere Microsoft Azure-cursussen zijn ook opgenomen in ons unieke onbeperkte Microsoft-trainingsaanbod, waar u de Azure Data Fundamentals en 60+ andere Microsoft-cursussen kunt volgen voor slechts € 199 per maand, de meest flexibele en betaalbare manier om uw Microsoft-certificeringen te behalen.
Neem contact met ons op als u vragen heeft of als u wilt praten over uw kans op de Azure Data Fundamentals-certificering en hoe u deze het beste kunt bereiken.
De belangrijkste componenten van een databasesysteem zijn de gegevens zelf, het databasebeheersysteem en de databasetoepassing. Voorbeelden van DBMS zijn Oracle, MySQL en Microsoft SQL Server. Voorbeelden van databasetoepassingen zijn Microsoft Access en Salesforce.
Normalisatie is belangrijk bij het ontwerpen van databases om redundantie te verminderen, de gegevensintegriteit te behouden en de gegevensconsistentie te verbeteren. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat elk stukje data op slechts één plek wordt opgeslagen, waardoor tegenstrijdige informatie wordt voorkomen.
Een database is waar de eigenlijke gegevens worden opgeslagen en georganiseerd, terwijl een databasebeheersysteem de software is die de database beheert, controleert en onderhoudt. Voorbeelden van databases zijn MySQL, Oracle en MongoDB, terwijl voorbeelden van DBMS Microsoft SQL Server, PostgreSQL SQL en SQLite zijn.
De verschillende soorten databases omvatten relationele, NoSQL- en objectgeoriënteerde databases. Relationele databases gebruiken tabellen om gegevens op te slaan (bijv. MySQL), NoSQL-databases gebruiken verschillende datamodellen (bijv. MongoDB) en objectgeoriënteerde databases slaan gegevens op als objecten (bijv. db4o).
De fundamentele principes van databasebeveiliging zijn onder meer toegangscontrole, versleuteling en regelmatige beveiligingsupdates. Voorbeelden van toegangscontrolemaatregelen zijn gebruikersverificatie en -autorisatie. Versleuteling omvat het coderen van gegevens om ongeoorloofde toegang te voorkomen. Regelmatige updates helpen bij het verhelpen van beveiligingslekken.
Krijg onbeperkte toegang tot ALLE LIVE Microsoft-cursussen onder leiding van een instructeur die u wilt - allemaal voor de prijs van minder dan één cursus.